….ในทันทีทันใดนั้นเอง ครูก็เอามือไปปัดโดน ขวดนมแตกดังโครมลงในอ่างล้ามมือ ครั้นแล้ว ครูเรียกนักเรียนทุกคนมาที่อ่างล้างมือ แล้วบอกนักเรียนทุกคนดูที่ขวดนมที่แตกกระจัด กระจายอยู่ แล้วพูดว่า “เธอจงมองดูให้ดี ฉัน ต้องการให้เธอทุก คนจำบทเรียนนี้ไว้ตลอดชีวิต ของเธอ นมไม่มีเหลืออยู่เลย เธอจะเห็นว่ามันไหล ลงท่อหมดแล้ว เธอจะร้องเอะอะโวยวายหรือ จะเสียอกเสียใจขนาดไหนก็ตาม ก็ไม่สามารถ นำมันคืนมาได้ แม้แต่หยดเดียว แต่ถ้าเราใช้สติ ปัญญาเล็กน้อยนมอาจจะไม่หก แต่ตอนนี้มันสายไปเสียแล้ว มีทางเดียวที่เราควรกระทำคือ ถือว่ามันสูญสิ้นไปแล้ว ลืมมันเสีย แล้วหาทางแก้ไขหรือถ้าแก้ไม่ได้ก็ทำอย่างอื่นต่อไป เพราะฉะนั้นอย่าร้องไห้เพราะนมหก…..
จาก วิธีชนะทุกข์และสร้างสุข
ของ Dale Carnegie
